کوچکترين امام مصيبت کشيده است       
از بازماندگان غروب سپيده است
ازبس که گريه کرده سرش درد مي کند        
اندازه ي تمام حرم داغ ديده است
در قاب چشم او که هميشه ز خون تر است  
تصويري از جنازه ي مشکي دريده است
بر پاي او نشان اسيري نشسته است       
از بس به روي خار مغيلان دويده است
جشن و سرور و شادي و سنگ و سر امام     
فهم کسي نميرسد آنجا چه ديده است
ويرانه ها و قصه ي يک دختر اسير       
او هم خجل  ز روي مه آن شهيده است
اين خاندان به نام علي پر تعصبند        
 او ناسزا به نام علي هم شنيده است

شاعر : رضا تاجیک