حق بده به فرشته ها اینجوری عاشقت باشن
همگی غرق سجده و تسبیح خالقت باشن
حق بده به خورشید اگه بخواد بگرده دور تو
خدا تموم عالمو پروانه کرده دور تو
حق بده به مدینه تا بگیره هی بهونه‌تو
به یاد عطر جای پات ببوسه خاک خونه‌تو
به سامرا هم حق بده نکشه دست از دامنت
آخه دلش روشن میشه هر صبح با عطر پیرهنت
تا میخونی از جامعه:«فما اَحلی اسمائکم»
شیرین میشه لبای عشق از نامت ای ماه دهم!
مست علی النقیم عاشق نام هادیم
با این عشیره آشنام آخه باب الجوادیم
برای دستِ خالیا خوب جاییه این سامره
به رویِ  ناامیدیا بازه همیشه پنجره
کبوترم، کو گنبدت؟ عالم فدای غربتت
راحت نمیذارن تو رو حتی پس از شهادتت

شاعر : قاسم صرافان