ابرهای رحمت حق درّ و گوهر ریختند
نقد هستی را به خاک پای حیدر ریختند
شب نشینان فلک از چشم گوهر بار خویش        
 بهر فیض خاکیان از شوق گوهر ریختند
در چنین شب آرزومندان ز شور اشتیاق             
صد هزاران دل به پابوسی دلبر ریختند
ساقیان بزم عشق و شور و مستی از شعف  
عاشقان را شهد شیدائی به ساغر ریختند
در شب تزویج زهرا با علی از آسمـــان              
 قدسیان گل بر سر زهرا و حیدر ریختند
تا  که چشم  مهر و مه  افتاد بر  انوارشان          
 بر نثار  راه آنان  نقره  و زر ریختند
در فلک خیل ملائک بال بر هم می زدند           
پیش پای شمع دل پروانه سان پر ریختند
در بهشت آرزو از یمن این پیوند نور               
 حوریان گل در کنار حوض کوثر ریختند
از درخت سبز طوبی بر محبّان علی          
 برگه آزادی از غوغای محشـــــر ریختند
ای (وفائی) ماه و خورشید فلک از آسمان
در قدوم مهر و ماه عشق اختر ریختند