کاشکی آمده بودی و زمين سرد نبود
 اين همه روی زمين آدم نامرد نبود
 خسته ام! مهدی من! حال مرا می فهمی؟
 حال من را که نصيبم به جز از درد نبود
 تو بهاری و اگر آمده بودی، گل ها -
 دلشان منتظر حادثه ای زرد نبود
 تو اگر آمده بودی همه انسان بوديم
 نفسمان اين همه هرجايی و ولگرد نبود
 هيچ کس اهل ريا کاری و تزوير و فريب
 هيچ کس مدّعی آن چه نمی کرد نبود
 ندبه ها و فرج و العجل و عهد... چه سود؟
 کاش اين شهر پر از آدم بی درد نبود
 

شاعر : وحیده افضلی