محرم آمد و دل می تپد برای حسیـن
شعار بزم سخن نام دلگشای حسین
عروج پاک حسیــن است افتخار زمان
و جادوانه ترین عشق با ندای حسین
نمــاز عشــق چه شیــریــن و باشکــوه بود
 اگر چه غرق به خون است دستهای حسین
 شنید نغمه ی تکبیـــر جبرئیــــل حزیــــــن
به سجده گاه ادب گشت همصدای حسین
ز بردباری خورشید بسی عجیب باشد
 که ذره، ذره نگردیــــد در عزای حسین
صدای شبنم مهتاب با نسیـم سحر
 ز شوق بوسه ببارید بر لقای حسین
ستاره ها همه خاموش در حریم سپهر
 ز آه ناله ی طفلان و اقـــربای حسیـــن
مرام راه حسین است درس مکتب ما
 به عاشقان وفـــادار بر ولای حسیــن
 درود بر همــه ی شاهــــدان و جان بازان
 علی الخصوص بر سقای با وفای حسین
 بهانه شمـــع بود صـــادقـــانه پـــــروانه
 کند به شیوه عشاق جان فدای حسین
 حسین سرچشمه مهر و وفا بود
 و نــور دیـــدگان مصــطفـــی بود
 و آن گنجینه شهر مدیـنه
 نصیب خاک پاک کربلا بود