باز شوق صفحه و رقص قلم
باز از لطف نگارم شاعرم
دیگر این دل گشته مجنون نگار
بی قرار و زار و مفتون نگار
می زنم دائم در میخانه را
تا ببینم ساقی دردانه را
آسمان امشب قمر آورده است
یا سمانه یك پسر آورده است
یك پسر نه یك جهانی دلبری
آمده از ره علی دیگری
دلبری كه هست هستی جواد
حضرت هادی دین باب المراد
وه كه عالم مست رخسارش بود
نه فلك مشتاق دیدارش بود
آن كه باشد رهنمای عالمین
در مقام پاك بازی چون حسین
در حدیث لوح فرموده خدا
در مدیح دومین ابن الرضا
او بود یاور به دین كردگار
دوست باشد با خود پروردگار
مثل حیدر بر همه مولا بود
ناخدای كشتی دل ها بود
از رخش نور هدایت می رسد
اصل معنای ولایت می رسد
تا تكلم می كند غوغا شود
با كلامش زندگی زیبا شود
تا گشاید لب همه حیران او
جامعه یك صفحه از دیوان او
با نگاهش بر جهانی هادی است
ایده اش منشوری از آزادی است
جان فدای چهره آرام او
در قفس شیران وحشی رام او
بی ولایش عشق ابتر می شود
دیده با یاد غمش تر می شود
او كه خود فرمانروای ماسواست
تربتش ویران چرا در سامراست؟
ای دریغ از فتنه ی وهابیان
شد خرابه مرقد مولایمان
آه ای مهدی دوران العجل
ساكن كوه و بیابان العجل
شیعیانت بی قرار و منتظر
نور تو گردد به دنیا منتشر
تا بگویی فصل آبادی شده
بازسازی گنبد هادی شده
(روحیم) من نوكری پر اشتباه
سوی آل الله آوردم پناه

شاعر : محمد مهدی روحی