دوباره می کشد از دل سفیر وحی، صفیر
که جشن عید گرفته خدا به خُمّ غدیر
موالیان همه بر پا که با ترانه ی وحی
کنیم آیه ی اکملت دینکم تفسیر
به مؤمنین کند اعلام عقل کلّ احمد
که تا خداست خدا بر شما علی است امیر
کسی امام بود بر همه مسلمانان
که علم دارد و اخلاص دارد و شمشیر
به مؤمنین شده آزادی امیر امروز
که دیو نفس، ورا لحظه ای نکرده اسیر
کسی که بود امام و امیر، پیش از خلق
دوباره گشته امام و دوباره گشته امیر
کسی به کشور قرآن امیر می باید
که دین به دون تولاّی او شود تکفیر
تمام دین به همان معنی تمام، علی است
به هر کسی که مسلمان بود امام، علی است
نبود هیچ، فقط ذات پاک داور بود
علی امام و رسول خدا پیمبر بود
رسول، سیر به دریای نور حق می کرد
علی به آنچه که بود و نبود رهبر بود
علی معلّم جبریل بود و میکائیل
علی مدرّس خیل ملک سراسر بود
علی تمام نبیّ و نبی تمام علی
رسول، حیدر و حیدر رسول دیگر بود
هنوز از پدر و مادر نبود نشان
که با رسول خدا مرتضی، برادر بود
بسان طاق دو ابرو که در کنار همند
و یا دو چشم که با یکدگر برابر بود
و یا دو آینه در پیش روی یکدیگر
یقین کنید که یک روح در دو پیکر بود
قسم به احمد و حیدر قسم به جان بتول
رسول، نفس علیّ و علی است نفس رسول
غدیر عید خداوند و عید خلق خداست
غدیر عید علیّ و محمّد (ص) و زهراست
غدیر عید کتاب است و عترت و سنّت
غدیر عید حسن، عید سیّدالشّهداست
غدیر مُهر خدا بر نبوّت نبوی
غدیر مِهر علی در تمامی دل هاست
غدیر عید کمال رسالت احمد
غدیر بعثت دوّم غدیر غار حراست
غدیر با همه گرمای سخت و سوزانش
خنک کننده ی دل های دوستان خداست
غدیر مرز وسیعی میان ظلمت و نور
غدیر خاطره ی عمر خواجه ی دو سراست
غدیر عید بزرگی که چارده قرن است
چو آفتاب درخشید است و ناپیداست
برای خلق به ملک خدا امیر یکی است
محمّد و علی و شیعه و غدیر یکی است
بهشت وحی، خزان بود اگر غدیر نبود
به گلّه، گرگ، شبان بود اگر غدیر نبود
نماز و روزه و حجّ و جهاد تا صف حشر
چو جسم بی سر و جان بود اگر غدیر نبود
نه از کتاب خدا نور می گرفت کسی
نه از رسول نشان بود اگر غدیر نبود
جمال دین چو مه روی یوسف کنعان
به چاهِ کفر نهان بود اگر غدیر نبود
زمام کشور ایمان و دین و عقل و خرد
به دست بی خردان بود اگر غدیر نبود
به کوهسار غریبی فرشته ی توحید
همیشه اشگ فشان بود اگر غدیر نبود
به داوری که نگهبانِ عزّت شیعه است
که روز هجده ذیحجّه بعثت شیعه است
طلوع کوکب اسلام بی علی هرگز
دوام مکتب اسلام بی علی هرگز
از آن زمان که پیمبر پیمبری کرده
گذشته یک شب اسلام بی علی هرگز
قبولی همه طاعات خلق در صف حشر
قسم به صاحب اسلام بی علی هرگز
کلام وحی که توحید و رحمت و نور است
گذشته از لب اسلام بی علی هرگز
به زهد و پاکی و اخلاص و بندگی مؤمن
شود مقرّب اسلام بی علی هرگز
نبوّت همه ی انبیا به نزد خدا
قسم به زینب اسلام بی علی هرگز
به پیروان مذاهب پیام من ببرید
تمام مذهب اسلام بی علی هرگز
اگر زپرتو توحید مشعلی داریم
خدای داند و پیغمبر، از علی داریم
تمام خلقت عالم شد از برای علی
هزار مرتبه جانم شود فدای علی
خدای عزّوجل با علی چو خلوت کرد
هر آنچه گفت به او گفت با صدای علی
خدا به کتف نبی دست خود نهاد و عجب
که جای دست خدا گشت جای پای علی
خدای را به وجود علی قسم می داد
نبی که بود به لب های او دعای علی
به چشم پاک رسول خداغ توان دیدن
خدای را به جمال خدا نمای علی
به کار ختم رسل هر کجا گره افتاد
خدا گشود به دست گره گشای علی
اگر تمامی خلقت شود سراپا چشم
نگاه اوست به رخسار دلربای علی
چگونه غیر علی دیگری امام بود
لباس کعبه بر اندام بت حرام بود
به جنّ و انس و ملک پیرو مقتداست علی
کمال دین و همه نعمت خداست علی
تمام رحمت بی انتهای حق این است
که در کنار محمّد (ص) امام ماست علی
به غزوه ی احد و بدر و خندق و خیبر
به زخم قلب رسول خدا دواست علی
به کعبه بت شکن است و به جنگ، مرحب کُش
به سجده اشگ فشان پای نخل هاست علی
طبیب درد همه، دردمند جهل بشر
غریب، با همه کس یار و آشناست علی
صراط و محشر و میزان و جنّت و کوثر
زنند روز قیامت صدا کجاست علی؟
زرهنمایی او می گریزی ای بد بخت؟
ندیده ای که به جبریل رهنماست علی
علی تمامی دین است و دین ولایت اوست
تمام عرصه ی محشر به ظّل رایت اوست
اگر جهان طلبی لاله ای زروی علی
وگرنه جهاننگری گوشه ای زکوی علی
ببر نیاز به مولا و ناز خضر مکش
که هست آب بقا چشمه ای زجوی علی
تجسّم همه اوصاف انبیا پیداست
زقّد و قامت و رخسار و خُلق و خوی علی
زفیض دم، تن توحید را روان بخشند
اگر بتان به لب آرند گفتگوی علی
اگر چه چشمه ی کوثر مبارک است ولی
خوشا کسی که خورد کوثر از سبوی علی
هنوز خلقت جنبنده ای نبود که بود
تمام ملک خدا، پر زهای و هوی علی
به روز حشر کسی ناز می کند به بهشت
که سر زخاک بر آرد به جستجوی علی
خدای را به وجود علی دهید قسم
که خاک میثم تمّار او شود «میثم»

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار