وای اگر دل نشود تنگ برای ارباب                            نکنم از جگر خسته صدا یت اربا ب
کشته اشک بیا چشم مرا دریا کن                      هر چه در یا ست بریزم به پا یت اربا ب
ای که هستند عوالم همه در گیر غمت                     اهل بیتند سیه پوش برایت اربا ب
این محرم که همان شورش عالم گیر است              هست از نا حیه کر ببلایت ار با ب
این فرا خوان بزرگی است به معروف بزرگ               که جهان جمع شود زیر لوایت اربا ب
تو توانی همه را عبد خدا وند کنی                      که تویی سرور و سا لار هدایت اربا ب
کربلا ارض بهشت است تو سلطان بهشت            تو دعا کن بکشم پر به هوایت ارباب
قرب درگاه خدا در گرو روضه هاست                    که مقرب شود عا شق ز بلایت اربا ب
گریه بر رو ضه تو روزی هر کس نشود                         ناله و زمزمه محتاج دعایت اربا ب
سیل باید رود از هر مژه در روضه تو                            خون دل از چه نریزم برایت اربا ب
اشک آن است که هر صبح و مسا ء می ریزم    جان فدایت که تویی خون خدایت اربا ب
یا لثا رات که مهدی ز حرم می گوید                           تازه آن روز شود روز ولایت اربا ب
امام صادق علیه السلام فرمود هر کس بر حسین علیه السلام گریه کند حق ما را ادا کرده است