شد بــــــه مهمانی راهب چو سر پاک حسین
گفت با آن سر پر خون به دو د شیون و شین
ای سر انـــــدر نظــــرم، جـــلوۀ یحیی داری
از رُخت نور عیان چـــون کف موسی داری
یــا مسیحائی و از عــــرش بـــــرین آمده ای
خـــوش به سر وقت من گوشه نشین آمده ای
جــــــــان من باد به فدایت که تو مهمان منی
ز تـــو شرمنده ام ای سر، که تو مهمان منی
راهبـــــــــــــــــــا مـــــــــــــن زادۀ پیغمبرم
مهمـــــــــــــــتان ایــــــــــــــــن گروه کافرم
گـــــــــــــر خبر جوئی ز من ای غم نصیب
بــــــــــــــــــــاش آگه من غریبم من غریب
رحــــــــــــــــــــــــــم ننمودند بر احوال من
آب     را     بستنـــد    بـــر    اطفال    من
روز   عــــــــــــاشورا   بـه   فرمان   یزید
کــــــــــــــــــرد شمرم با لب عطشان شهید