اي برترين پديده ي عدل خدا علي
در كشتي نجات بشر ناخدا علي
حق را چنانكه بايد و شايد شناختي
اي ما سوي به حق تو نا آشنا علي
خواهي هر آنچه را كه بخواهد خدا از آن
خواهد خداي هر چه بخواهي تو يا علي
سرچشمه ي بقايي و باقي چو ذات حق
راه محبت تو ندارد فنا علي
مات است روح علم ز نهج البلاغه ات
كردي چه خوب حق سخن را ادا علي
صاحبدلان صفات كمال تو يافتند
از ابتداي قرآن تا انتها علي
ز آن بيشتر بخوانم قرآن كه بيشتر
مدح تو بشنوم ز بيان خدا علي
هر جان مبتلا ز تو گردد رها ز غم
هر درد بي دوا ز تو گردد دوا علي
با نيروي ولاي تو هر لحظه مي زنيم
ما دست رد به سينه ي رنج و بلا علي
مي خواهم آن بهشت كه دارد صفا ز تو
آري بهشت بي تو ندارد صفا علي
دستت خدا گرفت كه دست خدا شدي
اي دستگير مردم بي دست و پا علي
گيري رخت بر آتش و گويي به خويشتن
انديشه كن ز آتش روز جزا علي
برداشت چون رسول خدايت به روي دست
اي لنگر زمين و زمان گفت يا علي
اي در نماز داده به سايل نگين خويش
اينك من گدا و تو كان عطا علي

شاعر : استاد سید رضا موید