ماه غم آمد و محرم شد  ، آسمان دلم ترک دارد
سرگذشتی  که خانمان سوز است غمی اندازه ی فدک دارد
ساقی آمد به سمت شط فرات... عطش خیمه گاه بر دوشش
گرچه شق القمر نمود اما... بر دلش داغ نه فلک دارد
کربلا چشمه ای پر از خون بود شرحه شرحه غم  و پریشانی
این حسینی که کشته ی اشک است با خدا درد مشترک دارد
همچو خورشید نور می بخشید  آمد و در دل سیاهی شب
گفت راهش جدا کند از ما هر کسی بر حسین شک دارد
رو به گودال قتله گاه آمد خون گل را به آسمان پاشید
تا شهادت دهد به عشق ، حسین ! راه حق اینچنین محک دارد
گفت زینب در آن حماسه ی سرخ من ندیدم به غیر زیبائی
گر چه خورشید وطشت زر امروز ، روی زخم دلم نمک دارد
*
کاروان نیزه نیزه می آمد دل افلاکیان پر از غم شد
اسم اعظم به روی لب جاریست ماه غم آمد و محرم شد

شاعر : مجتبی ابوالقاسمی