زنده قرآن از مرام راستین زینب است
معجز پییغمبران در آستین زینب است
خانه ی زهرا که می جوشد ز خاکش آفتاب
نور باران روشن از نور جبین زینب است
دختری زهرا نشان دارد علی از آن سبب
قصد جانش با نگاه دل نشین زینب است
پنج تن بر شش جهت فرمانروایانند و باز
مظهر آنان وجود نازنین زینب است
ذات بالای علی تنها نشد او را پدر
هم معلم هم امیر المومنین زینب است
از ولادت تا شهادت با حسینش بوده
عشق ورزی با امام عشق دین زینب است
هر بزرگی را بود نقش نگینی عشق گفت
یا حسین بن علی نقش نگین زینب است
در نهاد آدمیت جلوه ای از مهر اوست
بر زبان آفرینش آفرین زینب است
تا نبیند کس جمالش چون حسین و چون حسن
مهر و مائی در یسار و در یمین زینب است
کربلا و اوج غم ها زینب و قلب صبور
صبر و طاقت هم در این جا شرمگین زینب است
کوفه گه در اشک خجلت گاه در بهت و سکوت
با طلوع ماه خاکستر نشین زینب است
شام را بگرفت و کرد او بر رقیه واگذار
آن سه ساله در رسالت جانشین زینب است
حسین ...
به زخم های تنت چون اشاره می کردم
به دامنت مژه جاری ستاره می کردم
برای رفتن تا کوفه داشتم تردید
به مصحف بدنت استخاره می کردم
کبوتران حریم تو را به هر منزل
به قصد منزل دیگر شماره می کردم
داداش من را ببخش شبی که یک تن از آنان
میان ره گم شد