ما در زمان غيبت تو كم گذاشتيم
تنهايتان به خيمه‌ي ماتم گذاشتيم
با كارهاي زشت و قبيح و گناهمان
مرهم نه، بر دل تو فقط غم گذاشتيم
چشمانمان به جرم و گنه تا كه باز شد
بر چشم‌هاي ناز تو شبنم گذاشتيم
ما غم نداشتيم كه تنهايي و غريب
تا شد تو را ميان همين غم گذاشتيم
غير از گنه، به پيش تو كاري نكرده‌ايم
ورنه كجا به زخم تو مرهم گذاشتيم
ديديم داغت از همه عالم فزون‌تر است
اما دو چشم را به روي هم گذاشتيم
با هر نگاهِ فعل حرام ای امام من
تيري به سينه‌ي تو دمادم گذاشتيم
مايي كه كارمان به تباهي كشيده است
بر روي سينه‌ات غم عالم گذاشتيم
نام تو را براي قسم حفظ كرده‌ايم
ورنه براي آمدنت كم گذاشتيم
ما عاملانِ بي عملِ دشت انتظار
ديدار را به ماهِ محرّم گذاشتيم