آمدم سوی تو با روسیاهی        نبود غیر تو مرا پناهی
من که ازکارخودشدم پشیمان        آمدم تا کنی به من نگاهی
ای که تو هستی ـ بر من ـ مولی الموالی
آمدم سویت ـ اما ـ با دست خالی
آمدم سویت ـ من با ـ شکسته بالی
تویی امید دلم        ز کار خود خجلم
    من آمدم با سر بزیری
امام جود و کرم        ببین تو چشم ترم
    چه می شود دستم بگیری
 من آمدم یا حسین(2)من آمدم ولی پشیمان(2)
***
من که ره بسته ام به خواهرتو        من که شرمنده ام از مادر تو
دل اهل حرم شکسته ام من        خجلم از علیّ اصغر تو
زاده ی زهرا ـ دیدی ـ با من چه کردی
منو در کوی ـ عشقت ـ آواره کردی
ای طبیب آخر ـ دردم ـ را چاره کردی
عزیز فاطمه ای        تو دلبر همه ای
    تو معدن جود و سخایی
در این زمین بلا        بگو بگو تو چرا
    غریب دشت کربلایی
من آمدم یا حسین(2)من آمدم ولی پشیمان(2)

شاعر : عابدین کاظمی