گــر چـــه از دســت و پــا فتــادستــــم
عهـد و پیمــان خــویـــش نشکستــــم
گرچــــه عـضـــوی نمانـــده دربـدنــــم
عـــضـــوی از عـــاشـــقانتان هستــم
برلبت چون "خم می نی" است مدام
از شــمــیـــم حــضــور تــو مــسـتــــم
حسرتــی هست در دلـــم کـــه چــــرا
بـــه شهـیــــدان حـــق نـپـیـــوسـتـــم
خــــواب دیـــــدم کـــــه در رهــت آقـــــا
باز سربنــــد یــا عــلــــی بـــســـتــــم
بـــا هــمــــان شــــور روزهــــای نبــرد
از ســـر خــاکــریـــــز مـی‌جـسـتــــــم
امــــــر کـــــردی بــــه پـیـــش می‌رفـتم
دشـمنــــت را بـــه تیـــر می‌بـسـتـــــم
تـــا کــــه بـــرپـــا بـود ولایـــت عـشـــق
ایــچـنــیـــن روی چــــرخ بـنـشـستــــم
گــــرچـــه رنـجــور و خـسـتــــه‌ام امـــــا
تـــا نـفــس هــســـت با شما هستــــم

شاعر : بهروز ساقی