نشسته ام بنویسم ...
دلم گرفته شبیه هوای بارانی
دوباره بغض من و گریه های پنهانی

نشسته ام بنویسم به یاد کرخه و نور
به یاد فکّه و مجنون و خاک شرهانی...

شکوه روضه ی ارباب بی کفن پیداست
اگر میان مناطق سری بچرخانی

سوال کرده ای از خود ... چرا زمان وداع...
تو از وداع حسین با عقیله می خوانی ...؟؟؟

عبور می کنم و می برم تو را با خود
کنار پیکر پاک همان شهیدانی ...

که مثل مادر سادات ... هرشب جمعه
به سوی کرببلا می روند ... مهمانی

خداکند که شوم روسفید ... در پایان
"بدون سر" شوم آخر شهید ... درپایان

شاعر : اسماعیل شبرنگ