واویلا    واویلا
ای یادگار مادرم          نور دو دیدۀ ترم
آهسته رو برادرم           رحمی نما من خواهرم
مرو از اینجا پیش تر      مشکن دلم را بیشتر
مهلا عزیز فاطمه         رحمی به حال فاطمه
*****
با رفتنت از خیمه گاه      آید نوای آه آه
یکدم بجان زینبت          بنگر به پای مرکبت
بین دختر دردانه ات      دائم کند بهانه ات
گوید به چشم اشکبار      بابا مرو در کارزار
*****
در خیمه غوغایی شده      حرم تماشایی شده
هر یک ز طفلانت اخا      دارند بر لب یک نوا
گوید سکینه ات بتو       ای جان جانانم مرو
بی تو نماند همدمی      بعد از تو کو یک محرمی
*****
حالا من و وداع تو        فدای استرجاع تو
سالار زینب می روی     با ذکر یارب می روی
حالا بپوش ای جان من    این کهنه پیرهن بتن
صبری که آیم روبرو      بوسه زنم زیر گلو
*****
این پیکرت عریان شود      زیر سم اسبان رود
تا سوی میدان می روی    صبر و قرارم می بری
جان اخا تنها مرو       بی زینب از اینجا مرو
آری تمام پنج تن       با تو رود از دست من
*****
با این سپاه بی حیا      بی تو چسازم یا اخی
بعد تو غوغا می شود      این خصم بی پروا شود
دستی به سیلی وا شود        دستی به معجرها شود
ماندم من و این کودکان      با گوشوار دختران
*****
وای از دل سجاد تو         دور از تو و امداد تو
آتش بگیرد خیمه ها           بالا بگیرد شعله ها
با کعب نی سازم ولی         امان ز غربت علی
ما را ز غربت می کٌشند          سجاده از پایش کشند
من بی علمدار سپاه         ماندم میان خیمه گاه
دشمن اگر حمله برد         ما را اسارت می برد
بر ما جسارت می کند         در خیمه غارت می کند
بر نیزه ها سرها رود         چها به پیکرها رود

شاعر : محمود ژولیده