بین نماز ، وقت دعا گریه می كنی
با هر بهانه در همه جا گریه می كنی
در التهاب آهِ خودت آب می شوی
می سوزی و بدون صدا گریه می كنی
هر چند زهر قلب تو را پاره پاره كرد
اما به یاد كرب و بلا گریه می كنی
اصلاً خود تو كرب و بلای مجسّمی
وقتی برای خون خدا گریه می كنی
آبِ خوش از گلوی تو پایین نمی رود
با ناله های وا عطشا گریه می كنی
با یاد روزهای اسارت چه می كشی ؟
هر شب بدون چون و چرا گریه می كنی
با یاد زلفِ خونی سرهای نی سوار
هر صبح با نسیم صبا گریه می كنی
هم پای نیزه ها همه جا گریه كرده ای
هم با تمام مرثیه ها گریه می كنی
دیگر بس است "چشم ترت درد می كند "!
از بس كه غرق اشك عزا گریه می كنی

شاعر : یوسف رحیمی