مهربونه حسین، عشقمونه حسین
بال و پر وا کنیین آسمونه حسین
جمع بشین عاشقا، دور اربابمون
با همه مثل حر مهربونه حسین
دیگه اسمی بهش، مزه هرگز نده
هرکی گفته یه بار عاشقونه: حسین
می‌شه اهل بهشت هر کسی رو سرش
میندازه سایه ای سایه بون حسین
آب کم جو به جاش تشنِه شو تشنِه شو
تشنَه رو کربلا می‌رسونه حسین
ظهر روز دهم برده دل از خدا
اشهد بی نظیر اذون حسین
در دلش غصه‌ی رفتن اکبره
بد جوری عاشقِ این جوونه حسین
روضه خوندن براش هردو عالم ولی
پیش جسم علی روضه خونه حسین
از تن اکبرش  چی مگه دیده که
برمی‌داره عبا از رو شونه حسین
کاشکی می‌شد خدا! تا نشن روبرو
زینب و پیکر غرق خون حسین
بی لباس و سری، ای بی انگشتری!
تو گل خواهری کو نشونه؟ حسین!
ای امانت حالا چی به زهرا بگم
گفته مادر که جون تو جون حسین
مهربونه حسین، عشقمونه حسین
بال و پر وا کنیین آسمونه حسین
یعنی میشه یه بار شاعرت وقتی مُرد
پیش زهرا برات شعر بخونه حسین؟
 

شاعر : قاسم صرافان