مثل تموم روضه هام

رخصت می گیرم از آقام

شاید که از روی کرم

منو بازم کنه نگام

میخوام برات قصه بگم

قصه دلداده گیام

قصه صحبت منه

با دلبرم گوشه شام

قبل سوال و هر کلام

می گم که بی بی اسلام

یه عمریه تو هوس

گنبد و ایوون طلام

وقتی میگه از حرمت

مادر با گریه هاش برام

اسم تو با سوز جگر

گل می کنه روی لبام

کهنه شراب عشقتو

خدا بهم داده یه جام

مثل کبوتر غریب

آروم کشیده توی دام

تو زندگیم وا می کنی

بی بی با دستات گره هام

آرزومه موقع مرگ

پاتو بزاری رو چشام

ملیک ملک وجود

توهستی و منم غلام

ذکر حسین به هر نفس

مرا شده علی الدوام

شاعر : سید مصطفی فاطمی نویسی