بهشت

باريد ابر معجزه باراني از بهشت

روييد ناله ناله نيستاني از بهشت

پيچيد بوي لاله و سيب وسپند و عود

 در حول و حوش لشكر مرداني از بهشت

بانو براي بدرقه آمد ، به دست داشت

 يك كاسه آب كوثر و قرآني از بهشت

رفتند دانه دانه شقايق ، كبوتران 

 با شوق تا دريچه پنهاني از بهشت

آنان كه مانده اند وفادار و استوار

 تا نفخ صور بر سر پيماني از بهشت 

در روزگار واقعه هم ايستاده اند

 در سايه ي مقدس انساني از بهشت

آن سوي دشت حادثه ترسيم مي شود

 با دستهاي رانده ي شيطاني از بهشت

اي آنكه آب بر لب خورشيد بسته اي

اي كفر ! اي عطش ! تو چه مي داني از بهشت

مردان سر بلند و سرافراز و تشنه لب

 دارند نام پاك مسلماني از بهشت

لب را به نام پاك خدا تا كه تركنند

 باريده ابر معجزه باراني از بهشت

ما را به حال خود بگذاريد ، تشنه ايم 

 بر پاي بوس خاك شهيداني از بهشت!

 حبيب‌الله قاآني