وقتي بناي خلقت ما را خدا گذاشت
ما را براي نوكري تو جدا گذاشت
هر قطعه از زمين چو بهشت كسي شد و
از بهر عاشقان حرم كربلا گذاشت
ما جمله را به ناز تو چون در نياز ديد
بر تو مقام شاهي و ما را گدا گذاشت
دل را سپرد دست تو و در وجود من
دريائي از محبت زهرا به جا گذاشت
از بس كه ذات حق به شما دل سپرده بود
شرط وصال خويش به حبّ شما گذاشت
هم سنگتان نبود چو در عالم وجود
خود را براي جان شما خون بها گذاشت
تا وسعتي ذ رحمت خود جلوه گر كند
مهر تو را نهفته در اين سينه ها گذاشت