شکر خدا که گریه کن شاه عالمیم
درچشم خلق از کرم او مکرمیم
پایان نمیرسد غم ما بی عزای او
ما موج عشق از دل طوفان ماتمیم
دست از علی و آل پیمبر نمی کشیم
دراین عقیده سخت چو سنگیم،محکمیم
وقتی امان بریده زما گریه غمش
یعنی که درامان حسین ،زیر پرچمیم
بی اعتنا به ثروت دنیا پرست ها
ماها گدای سفره گسترده غمیم
دنبال نیزه ها دلمان راه میرود
دنباله غروب غریب محرمیم
درپیش هیچ کس قدمان خم نمیشود
همچون هلال از غم خون خدا خمیم
گندم بهانه  بود بیاییم کربلا
شکرخدا جزای گناهان آدمیم
بیخود میان ما پی اقل نگر د، نیست
بی حرف پیش  و پس همه دیوانه از دمیم
یوم الفرار روز قرار تمام ماست
آنجاکنار سفرۀ ارباب باهمیم

شاعر : رضا دین پرور