داغ جـان سـوزت مـرا دلگیر کرد
غُـربتـم را خـون تـو تفسیـر کرد
زودتـر از تـو بـه قلب من نشست
چون رها دشمن بسویت تیر کرد
خنـدۀ غـرق جــلال تـو به مرگ
دشمـن مغــرور را تحقیر کرد
گر که خـوناب دلم از دیـده ریخت
داغ تـو در سینــه ام تـأثیر کرد
عمـر کـوتـاه و مصیبت سنــج تو
مـادر غمــدیـده ات را پیــر کرد
تـا کـه خـونت موج زد در آسمان
چــرخ از ایثــار تـو تقـدیر کرد
تیــر آمــد بـر گلــوی تــو، ولـی
تیـر کـار تیغـــۀ شمشیــر کرد
هـر کسی بهـر عـزایت گریه کرد
چون «وفائی» خویش را تطهیر کرد

شاعر : استاد سید هاشم وفایی