يادى ز ما كن يا حسين!
انتظارم مى‏كُشد، يادى ز ما كن يا حسين!
 درد هجران را به وصل خود دوا كن يا حسين

گرچه دورم، بر نگاه دلنشينت جان دهم
كوفه را با يك نظر چون كربلا كن يا حسين!
بى‏نيازى گرچه از من، من به تو دارم نياز
 پادشاهى، يك نگه بر اين گدا كن يا حسين!
در حريم كعبه مى‏گردى چو اى سيمرغ عشق
عبد سرگردان خود را هم، دعا كن يا حسين!
عيد قربان است فردا و ممنم قربانيت
 چون ندارم صبر، امروزم فدا كن يا حسين!
چون كه دور افتاده‏ام، اى زائر بيت‏الحرام
 بام قصر كوفه را، كوه منا كن يا حسين!
مهربانى از دو سر، دارد چو لذت بيشتر
دير شد احضار من، نامم صدا كن ياحسين!
آيم از شوق تو با سر، چونكه پابندم به عشق
 پاى بر فرقم بنه، كامم روا كن يا حسين!
چون «حسان» بسيار مى‏باشد گداى درگهت
 جمله را با يك نظر از غم رها كن يا حسين!
دارم اندر ذمّه‏ام حق خدا و خلق را
 خود به فضل خويشتن دِيْنم ادا كن يا حسين
(حسان)