اي آفتاب زمين خورده ماهِ نيزه حسين(ع)
 طلوع كرده سرت در پگاهِ نيزه حسين(ع)
پناهگاهِ يتيمانم و بدونِ پناه
خودت بگير مرا در پناهِ نيزه حسين(ع)
ز آهِ تو به زمين ريخت گريه­ي شمشير
زِ اشكِ من به هوا رفت آهِ نيزه حسين(ع)
پِيِ سرِ تو در اين شهر كوچه گرد شدم
مرا كشانده به بازار راهِ نيزه حسين(ع)
چه داغها كه به رويِ جگر گذاشته است
بگو به من چه نبوده گناهِ نيزه حسين(ع)
امان ز كارِ سنان و امان ز زخمِ زبان
امان ز نيزه و قلبِ سياهِ نيزه حسين(ع)
به پيشِ چشمِ ترم بارها زمين افتاد
سرِ شكسته ات از جايگاهِ نيزه حسين(ع)

شاعر : محمد بیابانی