با سرتم ولی دلم، مونده پیش پیکر تو
تو بین بوریا و من، در به درم با سر تو
هر وقت میخوام رو نیزه ها چش تو چشت بشم داداش
چرا میبندی عشق من پلکای خیس و ترتو؟
چشمت روشن بیا ببین داداش/ قحط شرف تو قافله است
خواهر به بند سلسله است/ همسفر با حرمله است
‏باب رزق تموم عالمی/ حال ما رو خودت ببین
نون میریزن روی زمین/ کجاست یل ام البنین؟
وای وای     حسین آهنگم
وای وای  هلال خون رنگم
همه رو آروم میکنم، غیر عروس مادرم
هر چی میگم رباب بسه، کم بسوزون قلب حرم
دست خودش نیست میدونم، ضجه هایی که میزنه
هنوز شبا داد میزنه، لالا  لالایی اصغرم
‏نیمه شبا تو کابوساش میگه:/ کشتن تو رو برا ثواب
لا لا گل ابوتراب/ مادر اینجاست راحت بخواب
‏آتیش زده به قلب کاروان/ با گریه های بی صدا
خیره میشه تو کوچه ها/ به شیرخوارا و مادرا
وای وای  اون آبی که خورده
وای وای        امونش و برده
حق داری با زخم لبات، جواب زینب و ندی
از تو تنور که اومدی، یک خوبی داره یک بدی
خوبه که باز می بینمت، تو ازدحام کوچه ها
بده رقیه می بینه، به حنجرت تکیه زدی
‏ساق نیزه خونی شده داداش/ نیزه دارت کاش بمیره
نیزه تو بدجور می گیره/ با حنجر تو درگیره
‏دعوا شده باز بینشون برا/ حمل سر آب آورت
قرآن بخون رو منبرت/ داره میمره دخترت
‏وای وای   سکینه دلخونه
وای وای    رقیه بی جونه

شاعر : عبدالله باقری