در پیشگاه حضرت تو مست می‌شویم
پای ضریح توست که پا بست می‌شویم
یا جان بده به زندگی سوت و کورمان
یا اینکه در مقابلت از دست می‌شویم
یک جلوه ربنا بچکان در حضورمان
در ساحت قنوت تو ما دست می‌شویم
خوبیم یا بدیم پذیرفتۀ توییم
ما در حریم پاک تو یکدست می‌شویم
گفتند خانۀ پدری هست شهر تو
ما در دیار خویش تهیدست می‌شویم
تا از کرم به سمت گدایت نظر کنی
مثل کسی که درد کشیده ست می‌شویم
ایوان طلای صحن تو پایان آسمان
مثل کبوتران فرا دست می‌شویم
انگورهای نقره ای این ضریح را
در جام ما بریز که سرمست می‌شویم

شاعر : حامد حجتی