روضه خوان آمده وباز نگاهم تر نیست
دوست دارم بپرم تا حرم ،اما پر نیست
سینه زنهای اهالی بهشتید شما
مطمئنا" زشما هیچ کسی برتر نیست
همه مستیم توکلت علی الله بگو
مستی واقعی از غیر می کوثر نیست
فکر ارباب خودت باش نه فکر دنیا
نوکر شاه که در وادی سیم و زر نیست
سالها قبل دلم شور ونواهایی داشت
ذره ای از تب عشقش به دلم دیگر نیست
 دلم آلوده شده ، روضه ندارد تأثیر
ورنه این گوش همان طور که بوده ،کر نیست
هرکه ارباب خودش را به کسی بفروشد
به تن پاره ارباب قسم نوکر نیست
هرکه با روضه عجین نیست خدا می داند
لایق نوکری فاطمه وحیدر نیست
هرکه با نام رقیه جگرش می سوزد
دم مردن به بر فاطمه بی یاور نیست
من قسم می خورم آقا که به توگریه کنم
در این خانه نگهدار مرا بهتر نیست ؟
باز هم روضه تو اشک مرا جاری کرد
یاد گودال تو افتاده ام واکبر نیست
به همان لحظه که زینب به کنارت آمد
دید افتاده به خاکی وبه جسمت سر نیست
تا بغل کرد تنت را به تو می گفت حسین :
خوب شد این ته گودال برت مادر نیست
تا به دستت نظر انداخت به صورت می زد
دید آنجا که هم انگشت وهم انگشتر نیست
بارها ار سر نیزه سر عباس افتاد
هرچه گشتند سر ساقی آب آور نیست
گریه می کرد رباب و به رقیه می گفت
نه گمانم که سر نیزه، علی اصغر نیست

شاعر : مهدی نظری