به پای بیرق روضه اگر که سینه زنم
غلام درگه ارباب و شاه بی کفنم
 ز روضه روزی خود را همیشه می گیرم
به اشک و آه و به گریه همین نفس زدنم
هوای گوشه ی شش گوشه ات به سر دارم
درست می شود عمری که مرغ این چمنم
درون سینه ام آتش بگیرد از نامت
به جام آب طهورا چو بوسه ای بزنم
نظر نما به غلام سیاه خود ارباب
عنایتی بنمایی زغصّه می شکنم
به دشت پر زسپاهی و سی هزارنفر
به یاد قتله گه و یاد روضه ی حسنم
که هیچ روز نباشد کیومک العاشور
فدای اهل خیام تو پاره های تنم
چه فایده به گلابی که شستشویت داد
شراب و تشت طلا  آه  خاک بر دهنم
به وقت مرگ کنارم دو سه کفن دارم
مرا ببخش حسین  بوریا نشد  کفنم

شاعر : حمید قلی زاده