از تن تو همه اعضای تو منفک شده است
بدنت مثل ضریحی که مشبک شده است
خبرت را ز لب باد شنیدم می گفت
یال پیشانی اسب تو کمی لک شده است
پاشو که بی تو اباالفضل میان میدان
وسط این همه نامرد صفت،  تک شده است
هرم این دشت نشسته به لب پر ترکت
لب تو خشک تر از سوده ی آهک شده است
چونکه پا شیده ای از هم تودراین لحظه ی تلخ
روزه ی صبر دلم دایره ی شک شده است
مثل قالی که شده ریش شده ریش دلم
خیمه گاه بدنت پاخور ِ  پاتک شده است
اوّلش تا به تو افتاد نگاهم گفتم
عمرمن زیر سم اسب چه اندک شده است
قامت سرو تو را شوردلان چشم زدند
بدنت ریز به صد قطعه ی کوچک شده است
زائرت هستم و بالا سر تو دراحرام
بدنت مثل ضریحی که مشبک شده است

شاعر : رضا دین پرور