روز ازل که روضه ی تان را خدا  نوشت
اول به جای کعبه ی خود، کربلا  نوشت
چندین هزار سال خودش روضه خواند و بعد...
نام پیمبران اولوالعزم را نوشت...
گریه کن حسین... عزادار کربلا...
دیگر ملک نگفت ز انسان چرا نوشت
چون قیمتی برای شما در زمین نبود
خود را برای خون شما خون بها نوشت
گرچه برای اهل گناه و عذاب ها
روز قیامت از غضب و از بلا نوشت...
می خواست رحمتش به همه جلوه گر شود
باب الحسین بر در جنت جدا نوشت
وقتی به عصر روز دهم می رسد لهوف
از عمق فاجعه چه بگویم چه ها نوشت...
بالا گرفت روضه و خطش شکسته شد
اعضای جسم تان، همه را جابجا نوشت
وقتی که می رسید کسی سمت قتلگاه
تن را جدا نوشت وَ سر را جدا نوشت
حالا که ساربان شده خیره به دست تان
خاتم نمانده بود، ز خاتم چرا نوشت؟
***

شاعر : حسین ایزدی