نیاز کن که به رویت دوباره ناز کنم
و یا تو ناز نما تا که من نیاز کنم
ز عرش نیزه به فرش کجاوه پا بگذار
که زیر مقدم تو هر دو دیده باز کنم
تو کُشتی ام که به هنگام خواندن قرآن
تو سینه صاف کنی من به نوحه ساز کنم
کنون که وقت نماز است و نیست قبله نما
سرم به چوبه زنم سوی تو نماز کنم
کنم به جان تو جان را تصدق نجوا
که گوش بر دهن آرَم حدیث راز کنم
چو روی نیزه به صد جلوه صد کرشمه کنی
چو زیر سایۀ تو جای بر جهاز کنم
گُل امید به باغ وجود می کاری
طی طریق ره کوفه تا حجاز کنم
چو سوخت گیسوی تو در تنور خاکستر
چگونه قصۀ زلف تو را دراز کنم؟

شاعر : سید علی احمدی