آسمان خم شده تا بوسه زند مویَش را
ماه دیده ست در آیینه ی او رویَش را
تشنه لب آمده آورده به قربانگاهت
گردن عاشق هفتاد و دو آهویَش را
لاله با یاد تو از جام تهی می نوشد
چشم نرگس به تو مدیون شده سوسویَش را
آسمان مشک به دندان مهی خواهد داد
که زمین پُل زده بر علقمه بازویَش را
خنجر و حنجره ی سرخ تو وافریادا
آه ای خاک به ما هم برسان بویَش را
ماه درکاسه ی خون، خون خدا در صحرا
آسمان خم شده تا بوسه دهد مویَش را