ای فروغــــت چلچـــــراغ محفلــــم یک اربعیـــــن
 دولــــت وصــــل تو را مـن مایلـــــم یک اربعیــــن
ای گل صد برگ زهـــرا از شقایق‌ها بپــــرس
 داغ هجــــرانت چـــه کـرده با دلـــــم یک اربعیــــن
 خرمــن صبـــر مــرا آتـــش نـــزد هر چنــــد ریخـــت
 شعله‌ی غم‌ها شرر بر حاصلــم یک اربعیـــن
 از جدایی‌ها مجــــال شکـــوه کــی پیدا کنـــــم
 مـــن که با یاد تـــــو از خود غافلـــم یک اربعیـــن
 از مدینــــه تا مدینـــــه می روم پرچـــم بــه دوش
 خطبه‌خوان عشـــق در هر منزلــم یک اربعیــــن
 موج طوفــــــان بلا کــــرده است برگــــــــردان مــرا
 در دل دریــــــــا و دور از ســـاحـــــلم یک اربعیــــــن
 از همـــــان روزی که یک دامــــن گُلـــــــم بر باد رفت
 آتـــــش افتاده است بر آب و گِلــــــم یک اربعیـــــن
 محو شد رنگ تبســـــم از لبــــم در این سفـــــــر
 سفره‌ی غم‌های عالم شد دلم یک اربعیــــــن
 نذر رگ‌های گلـــــویــــت بوسه‌ها دارم  ز شوق
 ور نه هرگـــــز حل نمی‌شد مشکلــم یک اربعیــــن
 ای ســرت خورشیــــد روشن، نیزه داران شاهدنـــد
 با خیـــــالـــت در طـــواف کامـــلــــــم یک اربعیــــــن