ساحل به ساحل می روم، دریا به دریا
خود را به ساحل می زنم، دل را به دریا
تا مثل مجنونِ بیابانگرد باشم
یا سر به جنگل می گذارم یا به دریا
دریا شما هستی و ما بیچاره هایی
که می گریزیم از غم دنیا به دریا
بی شک وجود تو دلیل بودنِ ماست
وابستگی دارند ماهی ها به دریا
ما لکّه ی ننگیم بر دامان هستی
پاکیزه خواهد کرد ما را آب دریا
شاعر : مجتبی حاذق
- شنبه
- 7
- دی
- 1392
- ساعت
- 16:25
- نوشته شده توسط
- یحیی
- شاعر:
-
مجتبی حاذق
ارسال دیدگاه