سلام میدم به اون اقایی          که دلسپردشم خدایی
اون کریمی که سر سفرش        همه میان برا گدایی
به درد عالمی طبیبه                 مدینه بی یار و حبیبه
سلام میدم به اون اقایی           که توی خونشم غریبه
غصه تو چشمای ترش بود                 غریب اقا ۲
تشنهء خونش همسرش بود                غریب اقا ۲
امون از این شهر مدینه                         غریب اقا ۲
گفتن مذل المومنینه                              غریب اقا ۲
غریب دوم مدینه   امام حسن ۲
 با اون محاسن سپیدش                زخم زبون چقد شنیدش
گریه میکرد همیشه اقام               وقتی مغیره رو میدیدش
اون کوچه بود مسیر راهش              بلند میشد صدای آهش
چهل ساله که هر روز اقا                  رد میشد از تو قتلگاهش
همینجا بود غصب فدک شد                غریب اقا۲
قسمت مادرش کتک شد                        غریب اقا ۲
یادش نمیره روی نیلی                             غریب اقا ۲
تو گوششه صدای سیلی                          غریب اقا ۲
غریب دوم مدینه       امام حسن ۲
 تابوتو    میبرن    رو     شونه                 رو    شونه  ها  شون  پر خونه
ای کاش که دفن میشد این آقا                  شبیه      مادرش         شبونه
لعنت حق به جبت و طاغوت                  قاسم   شده  خیره  و مبهوت
روضه ی    کربلا  میخونن                  تیرا  که  میخورن  به  تابوت
دیگه به پیش چشم زینب         غریب اقا ۲
نرفت تنش به زیر مرکب         غریب اقا ۲
شد به تنش اگه جسارت        غریب اقا ۲
انگشترش نرفت به غارت         غریب اقا ۲
غریب دوم مدینه  امام حسن ۲

__________________________________

@amirhoseinolfat

شاعر : امیر حسین الفت