ما که پروانه صفت دور شما سوخته ایم
آتشــی در دل انس و ملک افروخته ایم
همگی ســینه زن مکتب عظمای توأیم
مــا بصیرت ز شهیــدان تو آموخته ایم
در جهان گریه و مرثیه و دم ثروت ماست
ما بقی را به سـر زلف تو بفروخته ایم
ما مسلمان شمائیم و به دستور شما
چشم خود بر دو لب نائبتان دوخته ایم
نُه دی جلوه ای از روضۀ پر فیض تو بود
با غم عشق تو طومار ستم سوخته ایم
عمر ما رفت ولی شکر که یک کرب و بلا
توشــــه بهر ســفر آخرت اندوختــه ایم

شاعر : مصطفی هاشمی نسب