آقا! به این زمانه ی نامرد بر نگرد، دیگر نمی تپد دل انسان برای تو
تقویم ها به سوگ بهارت نشسته اند، دنیا رقم زده ست زمستان برای تو
کابوس های هر شبه ام تلخ تر شدند، مردم تو را خلیل امامت نخواستند
افروختند آتش نمرود را ولی، آتش نشد دوباره گلستان برای تو!
گرگی به قلب باور انسان هُجوم بُرد، "تاریخ مصرف دل انسان" سر آمده ست
خالی شده ست کاسه ی نذر و نیاز ها، سر می برند برّه ی ایمان برای تو
جرم برادران تو از حد گذشته است، پیراهنت هنوز به دندان گرگ هاست
یعقوب هم برای تو اشکی نریخت...نه، حتّی نساخت کلبه ی احزان برای تو
یک شعر انتظار به دردت نمی خورد، "میدان لاله زار" به دردت نمی خورد
نامش مزیّن ست به نام "ولیّ عصر"، تأسیس کرده اند خیابان برای تو...
عمرت به عمر نوح یقینا رسیده است، امّا هنوز کشتی تو خاک می خورد
تغییر در شمارش افراد هم نشد، آماده نیست عرشه و سُکّان برای تو!
ابلیس هم نشین عرب زاده ها شده ست، جور برادران عرب را تو می کشی!
قلب "خلیجِ فارس" ولی با تو می تپد، جان می دهند مردم "ایران" برای تو

شاعر : محمد شکری فرد