شب و من و خیالِ تو نشسته ایم رو به رو
که از زلالِ بودنت مگر بگیرم آبرو
چه می شود که من شوم کُمیل چشم های تو
وَ خطبه خطبه بشنوم صدای پای آرزو
بگیر دست خسته ی غریب ِ کوچه های شب
که جز تو یا علی کسی نیامده به جستجو
تو در قنوتِ حاجتم بهانه ی اجابتی
به دشتِ التماس من بیا و چشمه ای بگو
چه واژه های نوبری ببارد از گلوی تو
به ذهن های تشنه ی تَرَک تَرَک ز چارسو
به گوش شاخه ام بخوان به لهجه ی بهاری ات
هزار و یک روایت از دل شکسته مو به مو
سبد سبد گُلِ غزل بچینم از کلام تو
نگاهِ شاعـرانه ات کشانَدَم به گفتگو

شاعر : مصطفی پور کریمی