بانوی آشنا به مزامیر آفتاب
گل کن در آستانه ی تبخیر آفتاب
امشب برای دم زدن از نور چشمتان
شمعی گرفته است دلم زیر آفتاب
دستانتان برای شفاعت قنوت کرد
شد زیر دست خواهش تان تیره، آفتاب
دریاب عاشقان غمت را که سال هاست
آواره اند در شب تأخیر آفتاب
کاری کنید نور شما منعکس شود
دیگر رسیده موقع تغییر آفتاب
در فکر آن دریچه ی دیوانه ام که شب
هی پنجه می زند به تصاویر آفتاب
این بار هم بهار، به ما اعتنا نکرد
دیوانه را ببند به زنجیر آفتاب
ما غایب بزرگ همین عصر غیبتیم
دوریم از شنیدن تکبیر آفتاب
امّا همین که از غمتان بهره می بریم
قانع نمی شویم به تسخیر آفتاب