خوشا چو باغچه از بوي ياس سر رفتن
خوشا ترانه شدن بي صدا سفر رفتن
سري تكان بده بالي، دُمي، لبي، حرفي
چرا كه شرط ادب نيست بي خبر رفتن
چقدر خاطره ماندن به سينه ي ديوار
خوشا چو تيغ به مهماني خطر رفتن
زمين هر آينه تير و هوا هر آينه تار
خوشا به پاي، دويدن خوشا به سر رفتن
در اين بسيط درن دشت چون سپيداران
خوشا در اوج، به پابوسي تبر رفتن
چه انتظار بعيدي ست بيشتر ماندن
چه آرزوي بزرگي ست زودتر رفتن
به جرم هم قدمي با صف كبوترها
خوشا به خاك نشستن، كلاغ پر رفتن
برو برو دل ناپخته ام كه كار تو نيست
به بزم مي سر شب آمدن... سحر رفتن
نه كار طبع من است اين كه كار چشم شماست
پِيِ شكار مضامين تازه تر رفتن...

شاعر : سعید بیابانکی