• سه شنبه 15 آبان 03


غزل امام حسین(ع) -( آن ظهر بی لجام که کردند پرپرت )

1107

 آن ظهر بی لجام که کردند پرپرت
خورشید خون گریست افق را برابرت
خاک حقیر سیر فلک را به سجده خواند
درقتلگاه حضرتِ خورشید منظرت
خورشید اعظم از نفست شعله می کشید
قرآن به روی نیزه تو را خواند از برت
تنها لبان توست شراب شهید ها...
جویی ست جاری از لب قند مکرّرت
بی منّت بهار صحاری شکوفه داد...
گل کرد نیزه بر رخ ماه شناورت
حسنت برای عالم ذر شعر می سرود
تفسیر شاعرانه ی عشق ست باورت
آتش زدی به هستی عالم امیر عشق...
باز این چه شورش ست که افتاده بر سرت
شعرم کجا و تاب سرودن برای تو
آفاق هم نمی کند آخر میسّرت
از محتشم گرفته و از ساوجی و سیف...
ماندند در سرودن ابیات آخرت
 

شاعر : سید مهدی نژاد هاشمی

  • چهارشنبه
  • 7
  • اسفند
  • 1392
  • ساعت
  • 6:30
  • نوشته شده توسط
  • یحیی

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید



ارسال دیدگاه



ورود با حساب گوگل

ورود کاربران