هنوز اين آسمان آلوده ی پرهاي كركس هاست
وَ از خون تو تَر، دامان خشكي ها و اطلس هاست
جهان تشنه ست، ماه آسمان تشنه ست، امّا آب -
هنوز آن سوي دست بيعت خشكه مقدس هاست
چنان پاشيده از هم نقش هاي روزگار انگار -
زمين يك كاشی افتاده از طاق مقرنس هاست
در آن سو گربه رقصاني شامي هاست و اين سو
شتر‌ها پاي مي كوبند و ميدان دست ناكث هاست
كجايي اي سمند كوه ها در زير پايت پست!؟
پس از تو هر غزالي طعمه ی منقار كركس هاست
به دنيا برنگرد اي ذوالجناح تشنه! در اين عصر
اگر آن روزگار شمر بود اين عصر اشعث هاست

شاعر : پانته آ صفایی