بر سر نعش گل اُمّ بنین غوغا شد
همه گفتند: حسین بن علی تنها شد
تا که حیرت زده در دشت دو دستت دیدم
گفتم از یوسف من یک اثری پیدا شد
صوت ادرکنی تو گم شده در هلهله ها
این چه شوریست که در لشگریان بر پا شد
تا که دیدم بدنت را، کمرم درد گرفت
خیز از جا و ببین پشت حسینت تا شد
از بلندای قدت جای دو لب باقی نیست
این همه تیر کجای بدن تو جا شد؟!
با چه بغضی زده این ضربه خدا می داند
که ز فرق سر تو تا به ابرو وا شد
صورت تو اثر از چادر خاکی دارد
گوئیا سجده ی تو بر قدم زهرا شد
گوئیا لشگری از پیکر تو رد شده اند
زیر پا خطبه ی ترویه ی تو امضا شد
بین یک دشت تنت ریخته صاحب علمم
صحنه ی قتلگهت علقمه نه دریا شد
 

شاعر : قاسم نعمتی