ای دل ! چه غافلـــــــی تو ز حال شکستگان
از روزگار تنگ به توفـــــــــــــان نشستگان
غافل ز سفـــره‌هــــــــــــــای تهیدستِ منتظر
غافل ز وصله‌هــــــــــــــای دلِ دلشکستگان
غافل ز نالـــــــه هــــــــــای شب زائران فقر
غافل ز حـــــــــال سوته دلان، حال خستگان
ای‌ دل ! کریم باش و بــــــه دست صفا بپاش
عطـــــــر اجابتــــــــی بـــــــه تمنای بستگان
بر پا ستاده‌ای، تـــــــــو بچین غنچه‌ای سپاس
بنشان سخاوتــــــــــــــی تو به باغ شکستگان
آمد بهار  زنده‌دلان  ، خوش بــــه حال عشق
هم خوش به حال جمله ی از خویش رستگان

شاعر : رضا اسماعیلی