یاس کبود مدینه             رسم زمونه همینه

غصه نخور قد کمونم      که علی خونه نشینه

زهرا ،  بخدا، دل من،میخواست،همیشه ،بمونه ،واسه تو همدمی عزیزم

چی شد،روتو،میگیری،میخوام،همه ی  وجودو به پای توزهرا بریزم

اما حیف شده خانم    داری می میری آروم

((امون ازین شهر نامرد))

علی مگه من نباشم     توروغریبی بگیره

غربت تو درد منه    الهی زهرا بمیره

حیدر،خود من ،تا ابد واسه بلاهای عظیم وغم تومیشم یه سپر

تابوتی بساز ،واسه من،پیکرمنو عزیزم شبونه مخفیانه ببر

خداحافظ ای آقا    شرمنده،شدی تنها

((امون ازین درد پهلو))

زهرا دیگه چیزی نگو     دل علی تاب نداره

نگاه بکن به زینبت       چند شبیه خواب نداره

ای وای ،خبر ،رفتن ،توروتاواسم ،آوردن ،به زمین ،خورده ام ،باکمر

گفتم ،صبری لحظه ای، یاعلی رو ازاین دیار حزین،باخودت توببر

قاتل تو ای دلدار    شده این درودیوار

(امون ازین درد دوری)

سروده :عبدالحسین شفیع پور