باز هم زهر شده مرهم بی یاور ها
باز هم زخم زدند بر جگر مادرها
این چه رسمی ست که یک عدّه پرستوی غریب -
بنشینند درون قفس همسرها؟!
جای شکرست ندیده جگرش را در طشت
بازهم شکر نبوده خبر از خواهرها
این همه تشنگی و هلهله ها ارثش بود
صحنه ی کرب و بلایی ست به پشت درها
گفت:" لا یومکَ..." و از نفس افتاد به خاک
باز هم شکر نبوده خبر از خنجرها
عدّه ای جشن گرفتند به دور گودال
با همین هلهله ها بود که آن معجرها...
جسم بی جان تو را بر سر بام آوردند
تا بدانیم چه آمد به سر پیکر ها!

شاعر : یحیی نژاد سلامتی