زمینه - شور
علی بی تو غریب و بی کَسه
که تویی همه صبر و قرارم
دیگه خونجگری برام بسه
مرو ای همه دار و ندارم
گریه های مُدام تو کشته من و
نماز ِ بی قیام تو کشته من و
دل و دلبرم ، وای
گل پرپرم ، وای
******
دُشمنِت خیلی بی حیا شد و
خجالت زده ی تو شدم من
دستت از دامنم جدا شد و
خجالت زده ی تو شدم من
مغیره و قنفذ و عده ای لعین
من چی بگم که تو شدی نقش زمین
تویی یاورم ، وای
گل پرپرم ، وای
******
از کبوتر خسته ی غریب
می سوزه تو اسیری پر و بال
روضه های تو در مسیر اشک
میشه اوّل روضه ی گودال
تازیانه تبدیل میشه به خنجری
جدا میشه میون قتلگاه سری
نور هر دو عین ، وای
ولدی حسین ، وای

شاعر : حاج امیر عباسی