زهرا محلّ جلوه ی الله اکبر است

آیینه ی تمام نمای پیمبر است

کوثر عطیّه ایست خدا داده بر رسول

زهرا عطیّه، اُمّ اَبیها و کوثر است

هرگز کسی به مرتبه اش پی نمی برد

از ظرف عقل قدر مقامش فراتر است

با وحی و با حدیث و روایات یا به شعر

مدحش به هر زبان بشود نامکرر است

توحید بی ولایت او غیر شرک نیست

اصلاً ولای فاطمه توحید آور است

سِّرُالصّلات، حضرت صدّیقه هست و پس

ذات نماز مشتقِ انوار حیدر است

زهرا که انبیاء متوسّل به او شوند

حتماً مقامش از همه ی انبیا سر است

احمد برای دیدن او اذن می گرفت

جبرییل وحی بر در او حلقه بر در است

مثل قیامت است قیامش کنار در

این ابتدای قائله ی روز محشر است

از آتشی که بر در او شعله ور شده 

در خون و اشک مردم دیده شناور است

در را شکست دشمن و رویش خراب کرد

از ضرب درب، تیزی مسمار بدتر است

تقصیر میخ بود که جان از تنش گرفت

از بس که ردّ ضربه ی آن، زخم پرور است

از داغ فاطمه دل سنگ آب می شود

اما حسین جنس غمش جور دیگر است

در قتلگاه تیزی مسمار دشنه شد

آن دشنه ای که روی سپیدی حنجر است

صورت به خاک خورده و در پنجه های شمر

موی حسین روبروی چشم خواهر است

زینب بیا و مادر ما را کمک بده 

در قتلگاه این که فتاده است مادر است